Chi Ơi! Bạn tên gì?
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
14 December 2014 | Vietnam, Hanoi
Lieve allemaal,
Langzaamaan heb ik het gevoel al afscheid te nemen van Hanoi.
Hanoi, traditionele drukke chaotische stad. Hanoi, waar iedereen vrolijk claxonneert en gordels niet echt nodig lijken en mobieltjes opgenomen worden onder welke omstandigheid dan ook. Regels zijn er weinig en een straat oversteken een challenge. Hanoi, waar je toch vriendelijk tot dringend een handje in je rug krijgt om de bus in te stappen en je met acrobatische toeren al half wegrijdend uit de bus stapt. Hanoi, waar de mannen op de typische krukjes op straat schaken en Vietnamese ijsthee drinken en hun sigaretje roken of die oh zo bijzondere pijp die een vrolijk ratelend geluid maakt. Als je over straat loopt heb je als blanke gegarandeerd bekijks en wordt je vriendelijk toegelachen. Menig Vietnamees wil graag z'n Engelse vaardigheid met jou delen en vertelt je dan over de gebruiken en tradities in Vietnam en men alles wil weten over jou en je land. Zo is het Nederlands voetbal en Van Persie en Robben favoriet onderwerp hier.
Hanoi, waar de ontelbaar hoeveel motorbikes de meest gekke dingen vervoeren. Denk aan vazen, bomen, fietsen, kippen, kuikens, vaten met water, chips en ander voedsel, een heel gezin of misschien wel een motorbike die vervoert wordt op jawel, een motorbike. ’s Avonds als je thuis zit hoor je de straatverkopers nog tot middernacht omroepen dat ze bánh bao verkopen of ander streetfood. Ik vraag me nog altijd af wie zo laat op de avond dat wil hebben, haha! Zelfs dit vind ik zo typisch aan de omgeving hier. Wat een mooie stad is het toch, vol leven.
Op het project ga ik ook zoveel missen. Wat ben ik gaan genieten van mijn tijd daar. De kinderen die je ’s ochtends tegemoet rennen, de gein die je hebt met elkaar zonder dat je elkaars taal spreekt, de vrijwilligers waar ik mijn hart kan luchten en waarmee de lange pauzes van drie uur ineens heel kort lijken. Ik ga de non-verbale gesprekken en lachbuien missen met de huismoeder Hiên met enkele woordjes Engels en Vietnamees. De lol die ik in het huis heb als ik de kinderen weer sein dat het tijd is voor een douche en zelf ook een halve douche mee krijg tot groot plezier van hen. Ik ga de altijd terugkomende vraag van een van de meiden in ’t huis zelfs missen: ‘Chị ơi! Bạn tên gì?’ en we al beiden weten wat we antwoorden gaan met een grote lach: Tên tôi là Lisette! ‘Bạn tên gì? Mỹ! Ik zal de lol missen van de spelletjes die de kids en ik samen spelen op het plein en de warmte en het contact die de kinderen bij je zoeken. De discipline waarmee de kinderen alles doen in het huis, elkaar helpen en steunen.
Maar genoeg over wat ik missen ga want ik ga ook nog zooooveel doen. Dit weekend is alweer mijn laatste weekendje. Gisteren heb ik een bezoekje aan Ba Vì National park gebracht en verder doe ik het vandaag rustig aan en sla ik nog even wat afscheidscadeautjes in voor dinsdag op stage.
Woensdag ben ik dan echt ‘vrij’ en wil ik mijn stageperiode gaan afsluiten met een relaxende ochtend in de spa (massage!). Ik heb het personeel van mijn gastorganisatie beloofd woensdagavond wat Nederlands eten te maken en we gaan samen een afscheidsetentje hebben met deze gerechtjes en Vietnamees eten. Als iemand nog een suggestie heeft wat ik maken zal, dan is dit welkom! ;-) De organisatie heeft me zo geholpen en ondersteund hier dus ik vind t super leuk wat voor ze terug te doen. Het is ook een gekke gedachte straks gedag te zeggen tegen de andere vrijwilligers in het huis. Gedag zeggen…wat een dubbel gevoel. Ik ben blij zo te gaan reizen, maar ik ben ook zo gehecht geraakt aan het leventje hier. Ondertussen kijk ik er naar uit iedereen thuis weer echt te zien, te spreken zonder vertraagde whatsappjes omdat ik al lig te slapen en in Nederland iedereen net thuis is van het werk (6 uur tijdsverschil!). Ik ben zo benieuwd wat ik allemaal ‘gemist’ heb in de afgelopen maanden. Ik mis jullie stiekem wel hoor!
Donderdag komt Maarten aan en dan kunnen de laatste weekjes Vietnam en Cambodja beginnen! Wat heb ik daar zin in. Even echt vakantie. We hebben al een reisschema: De eerste dagen zijn we nog in Hanoi en 22 december zijn we in Hue. Met Kerst zijn we in Hoi An en vanaf 28 december in Ho chi Minh. Oud en nieuw maken we mee in Siem Reap (Cambodja) en als alles volgens planning gaat eindigen we in Phnom Phen van 4 tot 6 januari.
Hopelijk kan ik jullie op deze blog nog een keertje op de hoogte houden van de laatste dagen en vakantieweken hier, maar voorlopig gok ik dat ik druk ben met reizen en de koffers pakken. Dus, tot snel,
Liefs,
Lisette
Langzaamaan heb ik het gevoel al afscheid te nemen van Hanoi.
Hanoi, traditionele drukke chaotische stad. Hanoi, waar iedereen vrolijk claxonneert en gordels niet echt nodig lijken en mobieltjes opgenomen worden onder welke omstandigheid dan ook. Regels zijn er weinig en een straat oversteken een challenge. Hanoi, waar je toch vriendelijk tot dringend een handje in je rug krijgt om de bus in te stappen en je met acrobatische toeren al half wegrijdend uit de bus stapt. Hanoi, waar de mannen op de typische krukjes op straat schaken en Vietnamese ijsthee drinken en hun sigaretje roken of die oh zo bijzondere pijp die een vrolijk ratelend geluid maakt. Als je over straat loopt heb je als blanke gegarandeerd bekijks en wordt je vriendelijk toegelachen. Menig Vietnamees wil graag z'n Engelse vaardigheid met jou delen en vertelt je dan over de gebruiken en tradities in Vietnam en men alles wil weten over jou en je land. Zo is het Nederlands voetbal en Van Persie en Robben favoriet onderwerp hier.
Hanoi, waar de ontelbaar hoeveel motorbikes de meest gekke dingen vervoeren. Denk aan vazen, bomen, fietsen, kippen, kuikens, vaten met water, chips en ander voedsel, een heel gezin of misschien wel een motorbike die vervoert wordt op jawel, een motorbike. ’s Avonds als je thuis zit hoor je de straatverkopers nog tot middernacht omroepen dat ze bánh bao verkopen of ander streetfood. Ik vraag me nog altijd af wie zo laat op de avond dat wil hebben, haha! Zelfs dit vind ik zo typisch aan de omgeving hier. Wat een mooie stad is het toch, vol leven.
Op het project ga ik ook zoveel missen. Wat ben ik gaan genieten van mijn tijd daar. De kinderen die je ’s ochtends tegemoet rennen, de gein die je hebt met elkaar zonder dat je elkaars taal spreekt, de vrijwilligers waar ik mijn hart kan luchten en waarmee de lange pauzes van drie uur ineens heel kort lijken. Ik ga de non-verbale gesprekken en lachbuien missen met de huismoeder Hiên met enkele woordjes Engels en Vietnamees. De lol die ik in het huis heb als ik de kinderen weer sein dat het tijd is voor een douche en zelf ook een halve douche mee krijg tot groot plezier van hen. Ik ga de altijd terugkomende vraag van een van de meiden in ’t huis zelfs missen: ‘Chị ơi! Bạn tên gì?’ en we al beiden weten wat we antwoorden gaan met een grote lach: Tên tôi là Lisette! ‘Bạn tên gì? Mỹ! Ik zal de lol missen van de spelletjes die de kids en ik samen spelen op het plein en de warmte en het contact die de kinderen bij je zoeken. De discipline waarmee de kinderen alles doen in het huis, elkaar helpen en steunen.
Maar genoeg over wat ik missen ga want ik ga ook nog zooooveel doen. Dit weekend is alweer mijn laatste weekendje. Gisteren heb ik een bezoekje aan Ba Vì National park gebracht en verder doe ik het vandaag rustig aan en sla ik nog even wat afscheidscadeautjes in voor dinsdag op stage.
Woensdag ben ik dan echt ‘vrij’ en wil ik mijn stageperiode gaan afsluiten met een relaxende ochtend in de spa (massage!). Ik heb het personeel van mijn gastorganisatie beloofd woensdagavond wat Nederlands eten te maken en we gaan samen een afscheidsetentje hebben met deze gerechtjes en Vietnamees eten. Als iemand nog een suggestie heeft wat ik maken zal, dan is dit welkom! ;-) De organisatie heeft me zo geholpen en ondersteund hier dus ik vind t super leuk wat voor ze terug te doen. Het is ook een gekke gedachte straks gedag te zeggen tegen de andere vrijwilligers in het huis. Gedag zeggen…wat een dubbel gevoel. Ik ben blij zo te gaan reizen, maar ik ben ook zo gehecht geraakt aan het leventje hier. Ondertussen kijk ik er naar uit iedereen thuis weer echt te zien, te spreken zonder vertraagde whatsappjes omdat ik al lig te slapen en in Nederland iedereen net thuis is van het werk (6 uur tijdsverschil!). Ik ben zo benieuwd wat ik allemaal ‘gemist’ heb in de afgelopen maanden. Ik mis jullie stiekem wel hoor!
Donderdag komt Maarten aan en dan kunnen de laatste weekjes Vietnam en Cambodja beginnen! Wat heb ik daar zin in. Even echt vakantie. We hebben al een reisschema: De eerste dagen zijn we nog in Hanoi en 22 december zijn we in Hue. Met Kerst zijn we in Hoi An en vanaf 28 december in Ho chi Minh. Oud en nieuw maken we mee in Siem Reap (Cambodja) en als alles volgens planning gaat eindigen we in Phnom Phen van 4 tot 6 januari.
Hopelijk kan ik jullie op deze blog nog een keertje op de hoogte houden van de laatste dagen en vakantieweken hier, maar voorlopig gok ik dat ik druk ben met reizen en de koffers pakken. Dus, tot snel,
Liefs,
Lisette
-
14 December 2014 - 08:27
José Vos:
We wisten het al van elkaar maar toch mooi om in je blog te lezen dat je ons mist. Dat is wederzijds. Kijk er naar uit weer in het echt bij
Elkaar te zijn en te kunnen 'tuttelen'. Maar eerst samen met je broertje genieten van jullie vakantie ! -
14 December 2014 - 09:06
Helma :
Hey lieverd. Dat heb je weer mooi verwoord. Een genot om te lezen . Afscheid nemen is nog nooit leuk geweest. Veel plezier samen met Maarten. Geniet ervan en ook wij zijn straks blij om jou weer terug te zien . Lieve groetjes van ons xxx -
14 December 2014 - 12:53
Esther:
Mooi verwoord idd! Veel plezier nog de laatste tijd. Lekker een massage en daarna op reis!! Succes met afscheid nemen. Zo te lezen heb je er een mooie tijd gehad! Liefs -
14 December 2014 - 22:26
Hans En Hetty:
Ha lisette,
Leuk om je verhaal weer te lezen.
Heel veel plezier samen met Maarten en geniet ervan.
Groetjes -
15 December 2014 - 20:22
Piet En Thea:
Hi Lisette
Leuk weer wat te lezen en we zijn straks echt benieuwd wat je allemaal hebt meegemaakt.
Geniet van je vakantie met Maarten en tot in het nieuwe jaar.
Gr. Piet en Thea. -
16 December 2014 - 11:47
Marlies:
Lieve Lisette!
Heel leuk om al jou verhalen telkens weer te lezen. Veel plezier de laatste weken.
Geniet van de kinderen,cultuur en gewoontes. Natuurlijk is het ook moeilijk om afscheid te nemen.
Succes ermee! Veel plezier en avontuur toegewenst voor jou en Maarten!
X knuffel Marlies
p.s: wij missen joe!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
